مطالعه ی اثر بخشی اضطراب و نگرش ریاضی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان پسر سال اول دبیرستان شهرستان شاهین دژ و تعیین مدلی برای عملکرد ریاضی بر اساس اضطراب ونگرش ریاضی

اضطراب ریاضی وضعیتی روانی است که به هنگام رویارویی با محتوای ریاضی ، چه در موقعیت آموزش و یادگیری ، چه در موقعیت حل مسایل ریاضی و یا سنجش رفتار ریاضی در افراد پدید می آید. اضطراب کم نسبت به ریاضیات می تواند در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی موثر واقع شود. نگرش دانش آموز نسبت به ریاضی تمایل یا عدم تمایل او را نسبت به ریاضی نشان می دهد. در یک مفهوم کلی، نگرش نسبت به ریاضی باورهای فرد نسبت به خود و ریاضی است که نقش بسزایی در یادگیری دانش آموز دارد. هدف این تحقیق مطالعه ی اثر بخشی اضطراب ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی دانش آموزان پسر سال اول دبیرستان می باشد. قلمرو مکانی این تحقیق شهرستان شاهین دژ بود. با روش نمونه گیری تصادفی ساده ، نمونه مناسبی انتخاب شد. برای سنجش اضطراب ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی دو پرسشنامه تهیه گردید و پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ تأیید گردید. پرسشنامه ها بر روی نمونه اجرا شدند و پاسخ های دانش آموزان جمع آوری گردیده و به داده های کمّی تبدیل شدند. ارتباط بین متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت و نتایج زیر بدست آمد. بین اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی دانش آموزان رابطه ی معکوس و متوسطی وجود دارد (ضریب همبستگی مساوی است با 0/434 – و p < 0/01) . بین نگرش نسبت به ریاضی و عملکرد ریاضی دانش آموزان ارتباط مستقیم و متوسطی بدست آمد (ضریب همبستگی برابر است با 0/611 و p <0/01 ). در نهایت ارتباط بین اضطراب ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی ارتباط معکوس و ضعیفی بود (ضریب همبستگی مساوی است با 0/291 – و 0/016 = p ). آزمون خی دو نشان دادکه اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی دانش آموزان به هم وابسته اند و هم چنین نگرش نسبت به ریاضی و عملکرد ریاضی نیز به هم وابسته اند ولی اضطراب ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی مستقل از هم هستند. تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین نمره ی ریاضی در سطوح مختلف اضطراب ریاضی تفاوت معناداری وجود دارد.